تاریخ ارسال: 12، نوامبر 2021
فسفات هارا می توان به ساده تقسیم کردفسفات هاو پیچیده استفسفات هابا توجه به ترکیب آنهابه اصطلاح سادهفسفاتبه نمک های مختلف اسید اورتوفسفریک، از جمله اسید ارتوفسفریک اشاره دارد: M3PO4.مونوهیدروژن فسفات: MHPO4;دی هیدروژن فسفات: MH2PO4 و غیره؛فسفات کمپلکس به پلی فسفات خطی، سوپر فسفات شاخه دار و پلی متافسفات حلقوی و غیره اشاره دارد.

نقش بسیار مهمی در زندگی ما دارد.منبع اصلی دریافت فسفر توسط بدن انسان غذای طبیعی یافسفات مواد غذاییمواد افزودنی فسفاتبخشی طبیعی تقریباً همه غذاها است.یکی از مواد تشکیل دهنده.زیرافسفاتمی تواند یک سری خواص عالی به مواد غذایی بدهد، بیش از 100 سال پیش در فرآوری مواد غذایی مورد استفاده قرار گرفته است و از دهه 1970 به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته است.در حال حاضر،فسفاتیکی از پرمصرف ترین افزودنی های غذایی با مقدار زیاد است.به عنوان یک ماده غذایی مهم و افزودنی کاربردی، به طور گسترده ای در محصولات گوشتی، محصولات طیور، غذاهای دریایی، میوه ها، سبزیجات، محصولات لبنی، محصولات پخته شده، نوشیدنی ها، محصولات سیب زمینی، چاشنی ها، مواد غذایی راحت و غیره در حال فرآوری هستند.

1. فسفاتدارای اثر تقویتی بر پروتئین و گلوبولین است، زیرا می تواند هیدراتاسیون و ظرفیت نگهداری آب محصولات گوشتی را بهبود بخشد، نفوذپذیری آب را بهبود بخشد، باعث نرم شدن غذا و بهبود کیفیت غذا شود.
2. فسفات اسیدیمعمولاً به عنوان یک اسید کرکی به عنوان یک عامل خمیر کننده برای محصولات پخته شده استفاده می شود و با بی کربنات واکنش می دهد تا گاز دی اکسید کربن را برای فرآیند پخت فراهم کند.
3. فسفاتمی تواند به عنوان یک تنظیم کننده PH با کارایی بالا و تثبیت کننده pH برای خوشمزه تر کردن طعم غذا استفاده شود.در میان آنها دی هیدروژن فسفات قوی ترین اثر بافری را دارد.
4. فسفاتبر ظرفیت نگهداری آب و رنگ گوشت در طول فرآوری گوشت تأثیر می گذارد.فسفاتیک عامل حفظ رطوبت بسیار آبدوست است که می تواند رطوبت موجود در غذا را به خوبی تثبیت کند.
5. تری کلسیم فسفاتمعمولاً به عنوان یک عامل ضد جوش برای بهبود خواص جریان آزاد پودرها یا غذاهای مرطوب کننده استفاده می شود.
6. فسفات منیزیم، فسفات آهن و فسفات روی اغلب به عنوان تقویت کننده مواد مغذی معدنی در فرآوری مواد غذایی استفاده می شوند.
7.فسفاتمی تواند به طور موثر با کاتیون های فلزی ترکیب شود، و می تواند ثبات دیواره سلولی را در طول تقسیم سلولی کاهش دهد، و همچنین می تواند پایداری حرارتی بسیاری از سلول ها را کاهش دهد.