Data postu: 24 kwietnia 2023 r
Lignosulfonian sodujest naturalnym polimerem.Jest produktem ubocznym wytwarzania masy celulozowej, będącym polimerem 4-hydroksy-3-metoksybenzenu.Ma silną dyspergowalność.Ze względu na różne masy cząsteczkowe i grupy funkcyjne ma różny stopień dyspergowalności.Jest substancją powierzchniowo czynną, która może być adsorbowana na powierzchni różnych cząstek stałych i może prowadzić wymianę jonową metalu.Posiada również w swojej strukturze różne grupy aktywne, dzięki czemu może powodować kondensację lub wiązania wodorowe z innymi związkami.
Ze względu na swoją specjalną konstrukcję,lignosulfonian soduma powierzchniowe właściwości fizykochemiczne, takie jak dyspersja, emulgacja, solubilizacja i adsorpcja.Zmodyfikowane produkty są stosowane jako mineralne środki powierzchniowo czynne, a proces produkcji jest dojrzały.

Zasada stosowanialignosulfonian sodu:
Liczba łańcuchów węglowych różni się znacznie w zależności od różnych materiałów ekstrahowanych z ligniny.Niektóre nadają się do produkcji nawozów, a niektóre nadają się do dodatków do pestycydów.Zawiera różnorodne aktywne funkcje, dyspergowalność i chelatację, które można łatwo łączyć z pierwiastkami metalowymi, tworząc stan chelatowy, poprawiający właściwości fizyczne i chemiczne metalicznych pierwiastków odżywczych, oszczędzający koszty i poprawiający wydajność.Właściwości adsorpcji i powolnego uwalniania ligniny mogą lepiej utrzymać skuteczność nawozów chemicznych i spowodować ich powolne uwalnianie.Jest dobrym materiałem o powolnym uwalnianiu do organicznych nawozów wieloskładnikowych.Lignina jest rodzajem policyklicznego wielkocząsteczkowego związku organicznego zawierającego wiele grup ujemnych, który wykazuje silne powinowactwo do jonów metali wysokowartościowych w glebie.
Lignosulfonian sodumoże być również stosowany do przetwarzania pestycydów.Lignina ma dużą powierzchnię właściwą i zawiera różnorodne grupy aktywne, które można stosować jako środek opóźniający uwalnianie pestycydów.
Istnieją różnice w budowie ligniny występującej w roślinach i ligniny po oddzieleniu.Nowo wytworzona ściana komórkowa podziałów komórek roślinnych jest cienka i bogata w kwaśne polisacharydy, takie jak pektyna, która stopniowo wytwarza celulozę i hemicelulozę.Komórki różnicują się w różne unikalne komórki ksylemu (włókna drzewne, tchawice i naczynia itp.).Kiedy tworzy się warstwa S1 ściany wtórnej, w narożnikach ściany pierwotnej zaczyna tworzyć się lignina.Zjawisko to ogólnie nazywa się lignifikacją.Wraz z dojrzewaniem tkanki roślinnej, zdrewnienie rozwija się w kierunku warstwy międzykomórkowej, ściany pierwotnej i ściany wtórnej.Lignina stopniowo osadza się w ścianach komórkowych i pomiędzy nimi, wiążąc komórki ze sobą.Podczas lignifikacji ścian komórkowych roślin lignina wnika w ściany komórkowe, zwiększając twardość ścian komórkowych, sprzyjając tworzeniu tkanek mechanicznych oraz zwiększając wytrzymałość mechaniczną i nośność komórek i tkanek roślinnych;Lignina nadaje ścianom komórkowym hydrofobowość i sprawia, że ​​komórki roślinne stają się nieprzepuszczalne, zapewniając niezawodną gwarancję transportu wody, minerałów i substancji organicznych na duże odległości w organizmie rośliny;Infiltracja ligniny do ściany komórkowej również obiektywnie tworzy barierę fizyczną, skutecznie zapobiegając inwazji różnych patogenów roślinnych;Zapobiega wyciekaniu wody przez cząsteczki przewodzące w ksylemie, a jednocześnie umożliwia roślinom lądowym przetrwanie w stosunkowo suchym środowisku, co zwiększa odporność rośliny na choroby.Lignina odgrywa rolę w wiązaniu celulozy, hemicelulozy i soli nieorganicznych (głównie krzemianów) w roślinach.
Czynniki wpływające na rozkład ligniny obejmują pH gleby, wilgotność i warunki klimatyczne.Wpływ mają również inne czynniki, takie jak dostępność azotu i mineralogia gleby.Adsorpcja tlenków Fe i Al na ligninie może zmniejszyć rozkład ligniny.