Zementuaren eta gehigarrien bateragarritasunaren eragina hormigoiaren kalitatean

(1) Zementuan alkali edukia handia denean, hormigoiaren jariakortasuna gutxitu egingo da eta ur-murrizketaren galera handituko da denborarekin, batez ere sulfato eduki txikiko ura murrizten duten agenteak erabiltzen direnean. Efektua nabarmenagoa da, sulfato eduki handiko ura murrizten duten agenteak egoera hori nabarmen hobetu dezakeen bitartean. Hau batez ere kontzentrazio baxuko ura murrizten duten agenteetan dagoen kaltzio sulfatoa sintesian eta neutralizazioan sortzen delako da, eta uretan disolbagarritasun bikaina duelako. Beraz, alkali handiko zementua erabiltzean, sodio sulfato eta hidroxihidroxi azido gatz atzeratzaile kopuru jakin bat gehitzeak ura murrizten duen agentea konposatzean hormigoiaren jariakortasuna eta ur-murrizketaren galera hobetuko ditu.

(2) Zementuaren alkali edukia altua denean eta polikarboxilatozko ura murrizteko agentearen pH balioa baxua denean, hormigoiak lehenik azido-base neutralizazio erreakzio bat sortuko du. Hormigoiaren tenperatura ez ezik, zementuaren hidratazioa ere bizkortuko du. Hormigoiaren jariakortasunak eta hondoratzeak galera nahiko handia izango dute denbora gutxian. Beraz, antzeko zementuekin topo egitean, hobe da azido zitriko atzeratzaileak ez erabiltzea, baizik eta atzeratzaile alkalinoak erabiltzea, hala nola sodio hexametafosfatoa, sodio polifosfatoa, etab., eraginkorragoak baitira.

(3) Zementuan alkali edukia baxua denean, hormigoiaren jariakortasuna ere nahiko eskasa da. Dosia behar bezala handitzearen eragina ez da oso agerikoa, eta hormigoia ura isuritzeko joera du. Fenomeno honen arrazoi nagusia zementuan sulfato ioien edukia ez dela nahikoa da, eta horrek zementuan trikaltzio aluminatoaren hidratazioa inhibitzeko efektua murrizten du. Une honetan, sulfato kopuru jakin bat gehitu behar da, hala nola sodio tiosulfatoa, konposatu bitartean, zementuan dagoen alkali disolbagarria osatzeko.

(4) Hormigoiak lokatz horia isurtzen duenean, zulo eta burbuila asko dituenean, funtsean zehaztu daiteke ama-likidoa eta zementua zailak direla elkarri egokitzeko. Une honetan, eterrak, esterrak, alifatikoak eta beste ama-likido desberdinak konposa daitezke. Aldi berean, kontuan hartu behar da ura murrizten duen ama-likido puruaren kopurua murriztea, melamina eta sodio hexametafosfatoa gehitzea eta gero apar-kontrako agente kopuru egokia erabiltzea. Saihestu loditzaileak bezalako produktuak erabiltzea. Loditzaileak erabiltzeak ez ditu burbuilak aterako, eta horrek aire edukia gehiegizkoa izango du, hormigoiaren dentsitatea murriztuko da eta erresistentzia nabarmen murriztuko da. Beharrezkoa bada, azido tanikoa edo berun horia gehi daitezke.

(5) Zementuan ehotzeko laguntzaileen apar-osagaia altua denean, hormigoia ere horitzeko joera du eta egoera oso txarra da 10 segundo inguru geldirik egon ondoren. Batzuetan uste da, oker, ur-erreduzitzailearen ur-murrizketa-tasa altuegia dela edo aire gehiegi gehitzen dela nahasketan zehar. Izan ere, zementuaren ehotzeko laguntzailearekin arazo bat da. Arazo hau dagoenean, apar-kontrako agentea ehotzeko laguntzaileen apar-kantitatearen arabera erabili behar da, eta aire-eramailea ezin da erabili nahasketan zehar.