مقایسه عملکرد: کاهش آب و دوام
هنگام مقایسه عملکرد سوپر پلاستیک سازهای پلی کربوکسیلات (PCE) و ابررسانه سازهای نفتالین (PNS) ، PCE دارای مزایای روشنی است و آن را برای بسیاری از برنامه های بتونی بهترین انتخاب می کند. یکی از مهمترین مزایای PCE ، میزان بالای آب آن است که می تواند به 30-35 ٪ برسد ، در حالی که PNS تنها 20-25 ٪ است. این ظرفیت کاهش آب بالاتر باعث کاهش میزان آب در بتن می شود و در حالی که ماشینکاری مورد نظر را حفظ می کند ، و در نتیجه بتن قوی تر و با دوام تر ایجاد می شود.

علاوه بر این ، PCE از قابلیت های پراکندگی بسیار خوبی برخوردار است تا اطمینان حاصل شود که ذرات سیمانی به طور مساوی در سراسر مخلوط بتونی توزیع می شوند. این باعث افزایش سیالیت و کارآیی می شود ، که برای جلوگیری از ترک خوردگی با ترویج پخت و پز یکنواخت و هیدراتاسیون ضروری است. این خصوصیات به ویژه در طرح های پیچیده یا پیشرفته که نیاز به سیالیت بالایی دارند ، مفید هستند.

PCE همچنین زمان تنظیم اولیه را گسترش می دهد و انعطاف پذیری بیشتری را برای ساخت و سازها به ویژه در پروژه های بزرگ که نیاز به ساعات کار طولانی دارند فراهم می کند. این یک مزیت مهم در برنامه های با مقاومت بالا و فوق العاده با مقاومت بالا ، مانند بتن C50 است ، جایی که نیاز به بتن با کارایی بالا که می تواند در برابر بارها و استرس های عظیمی مقاومت کند بسیار مهم است. در مقابل ، Superplasticizer های نفتالن ، اگرچه مقرون به صرفه است ، اما به اندازه PCE در کاهش آب یا گسترش کارآیی مناسب نیستند ، بنابراین PCE برای پروژه هایی با نیازهای عملکرد دقیق ترجیح داده می شود.