تاریخ ارسال:۲۳، ژوئن,۲۰۲5

مرحله 1: آزمایش قلیایی بودن سیمان

مقدار pH سیمان مورد نظر را آزمایش کنید و از pH سنج، pH متر یا قلم pH برای آزمایش استفاده کنید. نتایج آزمایش را می‌توان برای تعیین اولیه موارد زیر استفاده کرد: اینکه آیا مقدار قلیای محلول در سیمان زیاد است یا کم؛ اینکه آیا افزودنی موجود در سیمان اسیدی است یا ماده‌ای بی‌اثر مانند پودر سنگ که باعث پایین بودن مقدار pH می‌شود.

مرحله ۲: تحقیق

بخش اول تحقیق، بدست آوردن نتایج آنالیز کلینکر سیمان است. میزان چهار کانی موجود در سیمان را محاسبه کنید: تری کلسیم آلومینات C3A، تترا کلسیم آلومینوفریت C4AF، تری کلسیم سیلیکات C3S و دی کلسیم سیلیکات C2S.

بخش دوم تحقیق، درک این موضوع است که چه نوع افزودنی‌هایی هنگام آسیاب کردن کلینکر و تبدیل آن به سیمان اضافه می‌شوند و چه مقدار از آنها اضافه می‌شود، که برای تجزیه و تحلیل علل آب انداختن بتن و زمان گیرش غیرطبیعی (خیلی طولانی، خیلی کوتاه) بسیار مفید است.

بخش سوم تحقیق، درک تنوع و ظرافت افزودنی‌های بتن است.

مرحله 3: مقدار دوز اشباع را پیدا کنید

مقدار دوز اشباع کاهنده آب با راندمان بالا که برای این سیمان استفاده می‌شود را پیدا کنید. اگر دو یا چند کاهنده آب با راندمان بالا مخلوط شده‌اند، نقطه دوز اشباع را از طریق آزمایش خمیر سیمان با توجه به مقدار کل مخلوط پیدا کنید. هرچه دوز کاهنده آب با راندمان بالا به دوز اشباع سیمان نزدیک‌تر باشد، سازگاری بهتر آسان‌تر می‌شود.

مرحله ۴: درجه نرم شدن کلینکر را در محدوده مناسب تنظیم کنید

درجه سولفات قلیایی در سیمان، یعنی درجه پلاستیسیته شدن کلینکر را در محدوده مناسب تنظیم کنید. فرمول محاسبه برای مقدار SD درجه پلاستیسیته شدن کلینکر عبارت است از: SD=SO3/(1.292Na2O+0.85K2O). مقادیر محتوای هر جزء در آنالیز کلینکر ذکر شده است. محدوده مقدار SD بین 40 تا 200 درصد است. اگر خیلی کم باشد، به این معنی است که تری اکسید گوگرد کمتری وجود دارد. مقدار کمی نمک حاوی گوگرد مانند سولفات سدیم باید به مخلوط اضافه شود. اگر خیلی زیاد باشد، به این معنی است که مولکول بزرگتر است، یعنی تری اکسید گوگرد بیشتری وجود دارد. مقدار pH مخلوط باید کمی افزایش یابد، مانند کربنات سدیم، سود سوزآور و غیره.

مرحله ۵: افزودنی‌های کامپوزیت را آزمایش کنید و نوع و دوز عوامل گیرش را بیابید

وقتی کیفیت ماسه ضعیف باشد، مثلاً مقدار گل و لای زیاد باشد، یا وقتی تماماً از ماسه مصنوعی و ماسه خیلی ریز برای مخلوط کردن بتن استفاده شود، پس از اینکه آزمایش دوغاب خالص نتایج رضایت‌بخشی به دست آورد، لازم است آزمایش ملات ادامه یابد تا سازگاری آن با افزودنی بیشتر تنظیم شود.

مرحله ۶: آزمایش بتن برای آزمایش بتن، مقدار مخلوط نباید کمتر از ۱۰ لیتر باشد.

حتی اگر دوغاب خالص به خوبی تنظیم شود، ممکن است هنوز انتظارات را در بتن برآورده نکند؛ اگر دوغاب خالص به خوبی تنظیم نشود، بتن ممکن است مشکلات بیشتری داشته باشد. پس از موفقیت‌آمیز بودن مقدار کمی آزمایش، گاهی اوقات مقدار زیادی باید تکرار شود، مانند ۲۵ لیتر تا ۴۵ لیتر، زیرا نتایج ممکن است هنوز کمی متفاوت باشند. تنها زمانی که تعداد مشخصی از آزمایش‌های بتن موفقیت‌آمیز باشند، می‌توان تنظیم سازگاری را تکمیل کرد.

مرحله 7: تنظیم نسبت اختلاط بتن

می‌توانید مقدار افزودنی‌های معدنی را به طور مناسب افزایش یا کاهش دهید و افزودنی تکی را به افزودنی دوگانه تغییر دهید، یعنی از دو افزودنی مختلف به طور همزمان استفاده کنید. شکی نیست که افزودنی دوگانه بهتر از افزودنی تکی است؛ افزایش یا کاهش مقدار سیمان می‌تواند عیوب چسبندگی بتن، افت سریع اسلامپ و آب انداختن بتن، به ویژه قرار گرفتن در معرض شن سطحی را حل کند؛ مقدار آب را کمی افزایش یا کاهش دهید؛ نسبت شن را افزایش یا کاهش دهید، یا حتی تا حدی نوع شن را تغییر دهید، مانند ترکیب شن درشت و ریز، شن طبیعی و شن مصنوعی و غیره.